Eto na ako. Sabi sayo mabilis lang ang paggawa e. Hindi, sa totoo lang di ko na alam susunod kong isusulat doon e.. Kaya ibang pahina naman..
Alam mo ba.. Natatakot ako. Noon kasi kung tatanungin mo ako, 2 lang ang sasabihin ko:
1. Takot akong magisa o iwanan ni Agie.
2. Takot ako sa lumilipad na ipis.
Pero ngaun, sa totoo, napagtanto kong ang dami ko ng kinakatakutan. Pero ayoko ng isulat lahat dito kasi baka magimbal kayo. Pero may isa akong kinakatakutan na gusto kong ikwento, yun ay na sira ang pinto dito sa aking tinutuluyan. Dahil naiisip kong ang daming pwedeng mangyari, as in marami. Tulad nalang ng hindi mairespeto ang iyong pribadong pamumuhay, paghimasukan ng kung sino2, at ang nakakatakot talaga ay ang pagsamantalahan ka. Lahat naman dito sa tinutuluyan ko ay safe, pero natatakot talaga ako. Takot narin akong isipin un. Takot ako na pwede ngang mangyari at ayoko ring mangyari un sa iba. Kasi kung nangyari man sakin, naisip kong pwede rin sa iba. Kaya minsan iba yung kilos ko dito sa bahay. Iba sa kanya.
O sige umaga na. Tulog nalang ulit ako. Kbyehuhuhu. God wag mo kaming iwan a. Labyu!:*